ဘုရားအမည်	ရတနာသီရိမဟာဘုရားကြီးစေတီတော်မြတ်ကြီး(သရေခေတ္တရာမြို့ဟောင်းဇုန်ရှိဒွတ္တပေါင်မင်းကြီးတည်ထားခဲ့သောဘုရား)
တိုင်းဒေသကြီး/ပြည်နယ်	ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး
Website Address	ဘုရားသမိုင်းများကြည့်ရန်
တည်နေရာ	ပြည်-အောင်လံလမ်းမကြီးဘေး၊ ဘုရားကြီးရပ်ကွက်၊ ပြည်မြို့။
သမိုင်းကြောင်းရာ
(ရည်ညွှန်းစာ : ရတနာသီရိမဟာဘုရားကြီးစေတီတော် ဂေါပကအဖွဲ့မှ ပေးပို့ထားသော မှတ်တမ်းမှ ကူးယူဖော်ပြထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။) ရတနာသီရိမဟာဘုရားကြီး စေတီတော်မြတ်ကြီးသည် သရေခေတ္တရာမြို့ဟောင်း၏ အနောက်မြောက်ဘက် ပြည်အောင်လံ ကားလမ်းမဘေးတွင် တည်ရှိပါသည်။ အစဉ်အလာပြောဆိုမှု များနှင့် မြန်မာရာဇဝင်ကျမ်းအချို့တွင် ဒွတ္တဘောင်မင်း တည်ထားခဲ့သော စေတီကိုးဆူအနက် တစ်ဆူအပါအဝင် ဖြစ်ပါသည်။ မြတ်စွာဘုရားရှင်၏ ဓာတ်တော်စစ်တစ်ဆူ လက်ယာခြေမတော်မှ ခြေသည်းတော်ကို ထည့်သွင်းဌာပနာထားကာ မဟာစေတီဟု သမုတ်၍ တည်ထားခဲ့ကြောင်း စေတီတည်ထားစဉ်က ဖြေးဖြေးဆေးဆေး တည်တော်မူပါသဖြင့် ဆေးဆေးစေတီဟု လည်းကောင်း၊ အလွန်ကြီးမားသောကြောင့် မဟာစေတီဟုလည်းကောင်း ယခုအချိန်အခါတွင် ရတနာသီရိမဟာ ဘုရားကြီးစေတီတော်မြတ်ကြီးဟု ခေါ်ဆိုသည်။ ရတနာသီရိမဟာဘုရားကြီး စေတီတော်မြတ်ကြီး စေတီ၏ ပုံသဏ္ဌာန်သည် အခြေ၌ ပြောင်းရှည်ပုံသဏ္ဌာန်ရှိပြီး အပေါ်သို့ ကန်တော့ပုံ တဖြည်းဖြည်းခုံးသွားသော ပုံသဏ္ဌာန်ဖြစ်သည်။ ၎င်းစေတီသည် မူလက်ရာဖြစ်ပြီး အုတ်နှင့်ထုံးသရွတ်များ စေတီ၏မျက်နှာပြင် တွင် ကျန်ရှိနေသေးကြောင်း တွေ့ရှိရပါသည်။ ပစ္စယာ(၄)ဆင့် ပါရှိပြီး ထောင့်(၁၆)ထောင့်ပါသော ပစ္စယာ(၃)ဆင့်နှင့် ထိပ်ဆုံးပစ္စယာမှာ အဝိုင်းပုံသဏ္ဌာန် ရှိသည်။ ဘုရားကြီးစေတီ၏အမြင့်မှာ (၁၃၉)ပေရှိပြီး လုံးပတ်မှာ (၃၀၇)ပေရှိသည်။ ဘုရားကြီးစေတီသည် မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း စေတီ တည်ထားကိုးကွယ်မှုအပိုင်းတွင် အစောဆုံးထဲ၌ အပါအဝင်ဖြစ်ပြီး ပျူခေတ်အလယ်ပိုင်း (အေဒီ ၄ - ၇ ရာစု)တွင် တည်ထားခဲ့သော စေတီတစ်ဆူ ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းသည် မျက်မှောက်ခေတ်စေတီများ၏ ရှေ့ပြေးပုံစံ အသွင်မျိုးဖြစ်သည်။ ဘုရားကြီးစေတီသည် ပျူလူမျိုးတို့၏ ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှု အယူဝါဒများထဲမှ ဗုဒ္ဓဘာသာရေးနှင့် ဆက်စပ်နေသော အဆောက်အအုံဖြစ်သောကြောင့် ကမ္ဘာ့အမွေအနှစ်စံညွှန်းအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ (၁၉၁၁-၁၉၁၂)နှင့် (၁၉၁၂-၁၉၁၃)ခုနှစ် တွင် ဘုရားကြီးစေတီ၏ တောင်ဘက်အနီးတွင် ကျောက်အရိုးအိုးလေးလုံးနှင့် မြေအရိုးအိုးတစ်လုံး တူးဖော်ရရှိခဲ့ပါသည်။ ထိုအရိုးအိုးများပေါ်၌ ပျူစာများ ရေးထိုးထားပြီး ထိုစာများအရ ၎င်းအရိုးအိုး များသည် သရေခေတ္တရာတွင် စိုးစံခဲ့သော ဟရိစိတြမင်း၊ သီဟဝိကြမမင်း၊ သူရိယဝိကြမမင်းတို့၏ အရိုးအိုးများဖြစ်ကြောင်း သိရှိခဲ့ရသည်။