ရွှေသာလျောင်းကဲ့သို့သော သံတန်ဆောင်မျိုးဖြင့် စိန်သာလျောင် ရုပ်ပွားတော်အားစံမြန်းစေရန် ပထမမြောက် ဉက္ကဌ ဦးဖြူ၊ ဒုတိယမြောက် ဉက္ကဌ ဦးဘကျော်၊ တတိယမြောက် ဉက္ကဌ ဦးသောင်းညွှန့်တို့နှင့် အဖွဲ့ဝင်များကြိုးပမ်းကြသဖြင့် (၁၃၀၆)ခုနှစ်တွင် အောင်မြင်စွာ တည်ဆောက်ပြီးစီးခဲ့သည်။
သို့သော် သံတိုင်များ၏အင်အားနည်းပြီး သံ၊ ထုတ်၊ ယောက်နှင့် သွပ်အလေးချိန်ကများ သောကြောင့် နောက်တစ်နှစ်ကဆုန်လဆန်း(၇)ရက် အင်္ဂါနေ့တွင် လေပြင်းတိုက်ခတ်ရာဝယ် သံတန်ဆောင်းတော်ကြီး ပြိုလဲပျက်စီးသွားခဲ့ရသည်။
ကောက်ကွေးပျက်စီးသွားသော တန်းဆောင်းတော်၏ သံထည်ပစ္စည်းများအား ထုခွဲရောင်းချ၍ ၁၃၃၃ ခုနှစ်တွင် နဖူးသင်းကျစ်မှီအုံးများကို မှန်စီရွှေချပေးခဲ့သည်။ ထို့ပြင် ရင်ပြင်တော် ကျောက်စရစ်အင်္ဂတေခင်းခဲ့သည်မှာ (၁၃၃၄)ခုနှစ်တွင်ဖြစ်သည်။
ဘုရားမျက်နှာစာရှေ့တွင် စေတီပျက်ကုန်းပေါ်၍ စေတီငယ်တစ်ဆူတည်ခဲ့သည်။ ရုပ်ပွား တော်ကြီးအား (၁၃၄၆)ခုနှစ်တွင် တောင်သူစုကျေးရွာမှ လျှပ်စစ်ဓာတ်ကြိုးများသွယ်တန်၍ မီးပူဇော်ခဲ့သည်။
ဘုရားမျက်နှာတော်ရှေ့တွင်တည်ရှိသော စေတီပျက်သည် ရှင်စောပုဘုရင်မကြီးမှ (ဇိန ဗိမာန်) အမည်ဘွဲ့တော်ဖြင့် နောက်ဆုံးမွမ်းမံ၍ ဉာဏ်တော်မြှင့်တင်ခဲ့သော စေတီပျက်ဖြစ် ကြောင်းသိရှိရသည်။